Historia Domu

MY DZISIAJ !!

Historia domu w Tuligłowach:

Każdy, kto kiedyś jechał z Lublina do Zamościa trasą przez Krasnystaw, musiał przejeżdżać przez niewielką miejscowość o dźwięcznej nazwie Tuligłowy.Nieliczni kojarzą ją z Niepublicznym Zakładem Opiekuńczo-Leczniczym prowadzonym przez Siostry Służebniczki Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, popularnie nazywane Służebniczkami Starowiejskimi. Ośrodek w Tuligłowach był jedynym w Polsce, gdzie leczone były dzieci i młodzież z chorobami skóry oraz coraz częściej występującą alergią.

Początek historii tego miejsca rozpoczyna data 23 marca 1923 r. Był to dzień, w którym po raz pierwszy Siostry Służebniczki stanęły na tuligłowskiej ziemi. Stało się to za sprawą ks. Czesława Zmysłowskiego, wikariusza parafii Krasnystaw,

który założył w Tuligłowach Zakład dla Sierot Wojennych. Siostry podjęły się prowadzenia tego zakładu, przekazując wychowankom i okolicznej młodzieży swą praktyczną wiedzę z zakresu gospodarstwa domowego, umiejętności krawieckich i hafciarskich, sadownictwa a nawet pszczelarstwa. Taką pracę wychowawczą Siostry prowadziły przez kilkanaście lat.

W maju 1936 r. został zmieniony profil zakładu, kiedy to otwarta została ochronka dla dzieci przedszkolnych z pobliskich miejscowości. Pięć lat później, czyli od 1941 r. zaczęto przysyłać dzieci na stałe. Był to początek Domu Dziecka w Tuligłowach. Z biegiem czasu konieczność życiowa dyktowała inne potrzeby i stąd 1 września 1955 r. na wniosek Kliniki Dermatologicznej w Lublinie przekształcono Dom Dziecka w Izolatorium Przeciwgrzybicze.

Taki profil placówki przetrwał do 1991 r., kiedy utworzono tutaj Zakład Leczniczo-Wychowawczy o profilu dermatologicznym. Zatem Ośrodek w Tuligłowach stał się dla dzieci drugim domem i szkołą. Na terenie Zakładu prowadzony był oddział przedszkolny, szkoła podstawowa oraz gimnazjum. Pracownicy Ośrodka – siostry zakonne oraz personel świecki – dokładały starań, by pacjenci powracali do pełni zdrowia. Z czasem zamknęła się karta historii Zakładu Leczniczo-wychowawczego a otworzyła druga – historia opiekuńczo-wychowawczej misji Sióstr Służebniczek w Tuligłowach.

W październiku 2004 r. powołany został do istnienia Niepubliczny Zespół Placówek Opiekuńczo-wychowawczych, którego zadaniem jest sprawowanie całodobowej opieki nad dziećmi od urodzenia do lat osiemnastu.

Od października 2010 r. zmieniona została nazwa placówki – „Nasz Dom” im. Edmunda Bojanowskiego. W tym też roku na wniosek Zgromadzenia Sióstr Służebniczek placówka za zgodą Wojewody Lubelskiego otrzymała zezwolenie na prowadzenie działalności na stałe. Nasz Dom obecnie dysponuje czternastoma miejscami. Placówka jakkolwiek przejściowo stanowi dla dzieci dom, w którym jedne przygotowują się do samodzielnego życia inne oczekują n środowisko zastępcze lub adopcje.

Dnia 01.03.2012 r. została otwarta nowa placówka pod nazwą: „Placówka Rodzinna im. s. Longiny Trudzińskiej”, która zapewnia opiekę i wychowanie 8 dzieciom w różnym wieku.

Od 24.04.2013 r. została również otwarta „Placówka Rodzinna im. św. Józefa”, która podobnie jak poprzednia placówka zapewnia opiekę i wychowanie 8 dzieciom w różnym wieku.

Od 1.01.2021r.powstała kolejna 14 osobowa placówka opiekuńczo-wychowawcza „Dom im. s. Leonii Nastał”

Tak więc obecnie w Tuligłowach prowadzone są cztery placówki w których łącznie może przebywać od 44 do 48 dzieci.

Misja Sióstr realizowana w tuligłowskich domach była i jest zgodna z duchem bł. założyciela Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Edmunda Bojanowskiego i patrona Naszego Domu. Polecił On swoim siostrom, jako chryzmat opiekę nad dziećmi, ubogimi i chorymi.

Kalendarz