Patron

Bł. Edmund Bojanowski 1814-1871

Założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP NP

,,Serdecznie dobry Człowiek"
Świadek wielkiej wiary i modlitwy,
Wierny Syn i czciciel Maryi Niepokalanej,
Opiekun najsłabszych i pogardzanych przez innych,
Patriota, społecznik i apostoł ludu wiejskiego,
Świecki założyciel żeńskiego zgromadzenia zakonnego,
Wzór jednoczenia ludzi wokół dobra.

Edmund Bojanowski urodził się 14 listopada 1814 r., jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. średniozamożnych właścicieli ziemskich zamieszkałych w wielkopolskiej wiosce Grabonóg, odległej ok. 3 km od Gostynia.
Sześć dni później został ochrzczony w kościele parafialnym w Wielkich Strzelcach przez ks. Jakuba Ostrowskiego. Oprócz pierwszego imienia, którego używał, na Chrzcie św. otrzymał także dwa inne – imiona świętych patronów Polski – św. Wojciecha i św. Stanisława.
W tej głęboko religijnej rodzinie pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne: cześć dla bohaterów narodowych oraz miłość do podzielonej przez zaborców Polski. Ojciec Edmunda - Walenty Bojanowski, jego przyrodni brat Teofil Wilkoński oraz brat matki – generał Nepomucen Umiński, byli uczestnikami powstania listopadowego, a ojciec za obronę twierdzy Modlin został odznaczony krzyżem zasługi.
Wydarzeniem z dzieciństwa, które często wspominał Edmund, było uzdrowienie z ciężkiej choroby. Kiedy jako 4 letni chłopiec zapadł na ciężką chorobę, lekarze nie dawali już szans na jego przeżycie. Zrozpaczona matka powierzyła syna Matce Bożej – i Edmund wrócił do zdrowia: gdy po modlitwie wróciła do pokoju, zastała dziecko radosne, „jakby obudzone ze snu”. Jako wotum za łaskę wysłuchania modlitwy, rodzina ofiarowała do bazyliki ojców filipinów na Świętej Górze w Gostyniu srebrne Oko Opatrzności, które zostało umieszczone w bocznym ołtarzu przed figurą Piety.

Sam słabego zdrowia, starał się maksymalnie wykorzystać swe talenty i dary duchowe, by służyć ochronie wartości religijnych, narodowych i ludzkich w naszej podzielonej przez zaborców Ojczyźnie. Dzięki swej wrażliwości i otwartości na potrzeby człowieka, szczególnie najsłabszego i najbiedniejszego - dziecka, chorego, ubogiego - potrafił je odczytać i wielkodusznie na nie odpowiedzieć. Podejmował różne inicjatywy, tworząc między innymi czytelnie wiejskie i ochronki. Potrafił zapalić do posługi miłości innych, zakładając 3 maja 1850 roku Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Maryi Panny. (Służebniczki NMP działają obecnie jako cztery rodziny zakonne: Wielkopolskie, Starowiejskie, Śląskie i Dębickie).

Zmarł 7 sierpnia 1871 roku w Górce Duchownej w pobliżu Leszna. Grób jego znajduje się w kaplicy Domu Generalnego Sióstr Służebniczek Wielkopolskich w Luboniu koło Poznania.

Modlitwa o uproszenie łaski za przyczyną
błogosławionego Edmunda Bojanowskiego